13 Nisan 2013 Cumartesi

Oysa gitmem demiştin.


Hiç gitmeyecekmiş gibi seviyorum dedin. Seni üzmeye kıyamam, bırakmam, sen hep benimsin dedin. Çok değil kısa bir zaman sonra gittin. Önce bir kenara sinip günlerce ağladım. Gidişine inanamadım, sensiz yapamam dedim. Sonra sensiz ölü gibi yaşamayı öğrendim. Bana öyle acılar bıraktın ki, ağlamaktan yaşlarım tükendi, kalbim köreldi. Biraz daha zaman geçtikten sonra sensiz yaşanabileceğini öğrendim. Sadece sensiz değil aslında, kimsesiz yaşamayı öğrendim. Artık kimse beni sevmeyecekmiş gibi, herkes bana yalan söylüyormuş gibi hissediyorum. Sanki her şey sahteymiş gibi. Sen giderken sadece kalbimi yıkmakla kalmadın. Hayatımı, insanlara olan güvenimi, umudumu da yıktın. Ve biraz daha zaman geçti. Dedim ya gün geçtikçe kalbim köreldi. Artık benim de hayatımda biri var, zor da olsa toparladım kendimi. Ama yaptığım saçmalık, ben senden başkasıyla olamam ki. Onda bile seni arıyorum, işin kötüsü tek bir sen bile bulamıyorum. Gittikçe uzaklaşıyorsun benden. Yine seni, hep seni istiyorum. Aşkım gittikçe hırsa dönüşüyor. Aradan yıllar geçiyor bir eski bana, bir eski duygularıma bakıyorum. Duygu diye bir şey kalmamış ki. Artık sen yoksun başkası var, başkaları var. Artık senin sevdiğin hiç bir şeyi sevmiyorum, kendimi bile. Canımı öylesine yaktın ki, kalbimde öyle derin izler bıraktın ki. Seni unutsam da başkasını sevemiyorum. Dönüp dönüp geriye bakıyorum. Oysa gitmem demiştin, söz vermiştin. Bir zamanlar kalbimi kıramayan tek kişi sendin. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder