Giderse Öldürecek Beni

Zamanla geçer diyorlar.
Zaman gönül yaramın üzerinde durdu.

Bilmiyorlar..

Seni her hatırladığımda bir parçamı daha alıp beni terk ediyorsun.
Beklemek mi daha acı? Bekletilmek mi?

Cevapları bulamadım.
Değiştiremeyeceğimi bildiğim halde çok ağladım.

Belki de tam da bu yüzden tüm bu yaralarım..

Anılarımı parçalayan yüreğin beni sağ bırakır mı?

Sönmüş ruhun başka bir kalpte yanar mı?

Biliyor musun, beni hep aynı yerimden yaralayan o eve yine dönmek istedim. Kalbinin yeniden bana yuva olmasını istedim.. Yapamadım. Bazı aşklar uzaktan yaşanmalı. Bu benim aşkım.. onu senin vicdanına bırakmayacağım. 

Bazı itiraflar deli cesaretiyle umarsızca yapılır.. bazıları ise hiç bir zaman.  Aşkımı hak etmeyen kalbine ilan etmeyeceğim. Hayatımın sonuna dek yalnızda kalsam, kalbimin ortasındaki şu ağrıdan hep kaçacağım. 

Çünkü değmezsin.

Ah, ne büyük aptallık.

Değmeyeceğini bildiğim bir adama aşığım.

20.01.2021

Bir saatten sonra kadehlerden özür dilemeye başladım

Bir saatten sonra kadehlerden özür dilemeye başladım. Nihayetinde hak etmeyen biri için kalkıyorlardı...

Bir şeyden vazgeçmem gerektiğinde onu öylece bırakmam. Önce olabildiğince mahvederim. Pişman olmaya yüzü kalmasın diye mi yoksa gözüm arkada kalamasın diye mi bilmiyorum.

Seni öyle güzel elime yüzüme bulaştırdım ki. Sevgini ellerimle ziyan ettim. 

Hep bunu yapıyorum. Birinden vazgeçemeyince benden vazgeçsin diye elimden geleni ardıma koymuyorum. Geriye güzel olan hiç bir anı kalmasın diye olabildiğince talan ediyorum. Sonra enkazın üzerinde oturup yitirdiklerime ağlıyorum.

Elimde bir şişe ile aynanın karşısındayım. Bininci kez aldığım kararları yutuşumu kutluyoruz yine.

"Bu hayatta hakkını vere vere yaptığın tek şey hata üstüne hata. Sevgili kendim, artık beyhude yakarışlarından çok sıkıldım. Dibini görene kadar mahvedip, sonrasında sanki bile isteye o hataları yapmamışsın gibi kendine acıma. Lütfen artık kendine bunu yapma!

Ama yapacaksın değil mi? Kendini doğru olana ikna edecek, sonra seve seve hepsini yutup ona koşacaksın? Ağlaya ağlaya vazgeçtiğinden haberi olmadığı gibi ağlaya ağlaya kendine verdiğin sözlerden vazgeçtiğini de bilmeyecek. O sadece ona olan büyük aşkını ve ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemeyeceğini bilecek.

Senin bırakıp gitmek için milyonlarca sebebin olmasına rağmen onu sevmekten vazgeçemediğin gibi, o da onu terk edemeyeceğini bilerek sana hakettiğin sevgiyi vermeyecek."

İnsan, Karmaşıklığıyla Bir Bütündü

Kimseye bir şey öğretmeye gerek yoktu. Artık herkesin her şeyi bilip, kimsenin hiçbir şey yapmadığı bir devirde yaşıyorduk. Tükenmiştik tümüyle. Ve deli gibi tükenmişliğin çaresini arıyorduk. Oysa çareleri tükettiğimiz için bulamıyorduk. Tümüyle bir kısır döngü içindeydik. Çünkü anlamadan çözmeye çalışıyorduk. Aramadan bulmak istiyorduk.

İnsan, karmaşıklığıyla bir bütündü ve onunla delirmeden yaşamayı öğrenmek zorundaydı.

Kalbini kendi elleriyle dikmek ve onu şefkatle yeni savaşlara göndermek zorundaydı.

Yanmaya alışmalı ve kendi kendinin suyu olmalıydı.

Metanetli olduğunu kavramalı ve ayağa kalkmalıydı.

Ölüyorum deyince ölünmüyor, tıpkı bitti deyince bitmediği gibi. Sadece göğüs kafesin sıkışıyor, soluğun sana nefesi zehir ediyor. Ama sonra hepsi geçiyor. 

İnsan bir yandan doğarken, bir yandan yiten bir varlıktı. Ve bunu bildiği halde delirmeden yaşamak zorundaydı. 

Sahip olamayacağını, yalnızca ait olabileceğini kavramalıydı..