Birine geceni gündüzünü adadığında geriye sana dair kalan tek şey adın oluyor.
O biri gittiğinde adınında bir önemi kalmıyor.
Ne kadar seviyorsan o kadar ölüyorsun.
Ardında bıraktığı tek şey hatrı sayılır acısı oluyor.
O acıya gözün gibi bakıyorsun.
Aşkına ihanet etmemek uğruna kendine ihanet ediyorsun.
Kendi ellerinle kalbini parçalıyorsun.
O acı sen istesende istemesende bir gün geçiyor ve yerini koca bir boşluğa bırakıyor.
Alışıyorsun.
İşte o zaman sanki onca şeyi sen yaşamamışsın gibi hissediyorsun.
Sanki aşkın uğruna onca şeyi sen yapmamışsın gibi.
Sanki aşk diye bir şey yokmuş gibi.
Yeni kendine merhaba de.
Aşk dolu şarkılar dinlediğinde, filmler izleyip, kitaplar okuduğunda hiç bir şey hissetmeyen yeni kendine merhaba de.
Artık yalnızsın, alışmışsın.
Acının yok olduğu gibi kalbinide yok etmeyi başarmışsın.
Ağlaya ağlaya aşık olduğun birini ağlaya ağlaya unutursun.
Ağlaya ağlaya aşık olduğun birini ağlaya ağlaya beklersin.
Gelmez, beklersin.
Zaman geçer, beklersin.
Gelecekmiş gibi hissedersin, beklersin.
Gelmez.
Yinede;
" Eğer gelip beni yalnızlıktan kurtarmak istersen, bıraktığın yerde seni bekliyor olacağım."
Çok sevilmeye değer olan herşey aynı zamanda ölmeyede değerdi.
Önce sesini sevdim, sonra gözlerini, yüreğini, kalbini.. Ölü bir adamdın ama sanmıştım ki içinde biryerlerde kalbinin bir köşesi bana aitti.
Ölü bir adamı sevdim.
Ölü bir adama manalar yükledim.
Ölü bir adamda öldüm.
Ölü bir adamda ziyan oldum.
Seninle seyrettiğim gökyüzüne senden sonra her gece hüzünle baktım. Yukarıda herşey aynıydı. Yanımda olan ise sadece koca boşluğun.
Şimdi gelsen, bir sarılsam, kokunu içime çeksem, yine canımıniçi desen.. Ah o sesi bir kez daha duyabilsem. O yeşil gözlerine bir kez daha bakabilsem.Anlatırım, ağlarım, ah ederim, avazım çıktığı kadar sevgimi haykırırım. Sende yine kendine düşeni yaparsın, gelmezsin.
2yıl önce bugün sana "nice mutlu, benli yıllara" demiştim. Meğer birlikte kutladığımız son doğum gününmüş. Geçen yıl doğum gününü yalnız kutladım. Sen yine nice mutlu yıllaraydın ama 'benli' değildin.
Bu yıl bugün sen oradan, ben burada. Sen mutlusun, ben yapayalnız. Sen duymayacaksın ama ben yinede söyleyeceğim;
"Nice mutlu sağlıklı huzurlu yıllara canımıniçi. Hep yanında olacağım demiştim. Yanında olamadım ama senide unutamadım. İyi ki doğdun, iyi ki varsın. Olmasanda varsın, kalbimdesin. Gitmeden önce söylemiştim 'mucizemsin' diye. Bana en güzel bir yılımı verdin. Yine olsa yine severdim seni. Gideceğini, onca acıyı yaşayacağımı bilsem yine kalbimi açardım. Bugün senin değil benim doğum günüm. Başıma gelen en güzel şeydin. Seni seviyorum, olmasanda."
25.11.2016
Senden kurtulabilmem için seni affedebilmem gerekli. Ama neyim varsa alan adamı affedemiyorum.
Unutmaya gücü olmayıp, hatırlamaya gücü olan bir kadına ne söylemek isterdin? Zamanla geçeceğini mi? Geçmiyor. Gittiğin gün zaman durdu.
Bizi bu hale ben düşürmedim. Bizi bu hale ben getirmedim. 'Beni' tek başıma 'biz' yapmadım.
Ama şimdi günahlarının bedelini iki yıldır burada yalnız başıma ödüyorum.
Bunları okuduğunu biliyorum. Gelmeyişin yüzün olmadığından değil, senin için hiç oluşumdan. Yokluğunu bile terkedemeyen birini sevememek nasıl bir duygu?
Sakın bana o kıza olan aşkından bahsetme. Sen orada bile isteye terkettiğin bir kadın için ölürken, ben burada başkasının yerine beni koymaya çalışıp olmayınca çekip giden yalancı bir adam için ölüyorum. Üstüne birde 'ben sana sev mi dedim' diye kızıp giden adamı kalbimde bitiremiyorum.
Acı olan bir başka şey ne biliyormusun? Yazdıklarımı ne kadar okursan oku bana değil, yine ona ağlayacaksın.
Gidip gelmeyene, arayıp sormayana kaç kadeh kaldırdım hatırlamıyorum.
Doluyorum, taşamıyorum.
Hayallerim sana tosluyor.
Seninle ilgili kurduğum hayallerin önündeki engel bile sensin. Kocaman, kaskatı bir duvarsın. Yıkamadığımı anladığım günden beri sessizce önünde oturuyorum.
Buralar bildiğin gibi değil. Bildiğini sandığın gibi hiç değil. Burası benim yaman duygularımın sığ şehri. Burası yavan ruhumun bitik nehri. Burası senden bana kalan ölü bir şiir antolojisi.
Öyle sevgi dolu bir sevgisizdin ki..
Herşeyin önünde dimdik durup kendine yenilenler toparlanabilir mi?
Aynaya her baktığında kendini lanetleyenler kötü günleri telafi edebilir mi?
Enkazdan gökdelen diken biri herşeye baştan başlayabilir mi?
Helak olanlardan başlayayım anlatmaya.
Kendimden, kalbimden, bendeki senden.
Muazzam bir ızdırap içindeyim. Gittiğinde bitirdiğini zannettiğin duygu benim için yeni başlamıştı. Keşke kalbimi söküp gitseydin.
Sana göz yaşlarımı bırakıyorum. Bundan sonra birinin kalbini kıracağın zaman onlara bak. İyi düşün taşın, karar ver. Benim artık o yaşlara, o yaslara ihtiyacım yok. Çünkü sen bana acımasız gidişler bıraktın, onlarla çok şey öğrendim.
Kalpsizsen eğer can yakmak çok kolaymış.
Kalpsiz ol.
Kalpsiz ol ki canını yakamasınlar.
Kalpsizsem eğer, gözyaşlarıma ihtiyacım yok.
Kalpsizim.
Tüm acılarım, yaşlarım, yaslarım senin olsun. Bana bir yararı olmadı. Hepsi senin uğrunaydı.
Hepsini, herşeyi al götür. Bir daha birinin kalbine bela açacağında onlara bak, bana yaşattıklarını gör. Bir daha kimsenin hayallerini enkaza dönüştürme.
Bir daha kimsenin yüreğini nefesinle kana bulama.
Son kez gel.
Ödeşmek değil ödetmek istiyorum. Kalbini yerinden sökmek istiyorum.
Canını alsamda döktüğüm göz yaşlarıma değmezsin biliyorum.
Aşk ve nefret aynı doğrunun yolcusu.
Gözyaşlarımda boğulup, hakettiklerinle çürümen dileğiyle.
