20 Nisan 2013 Cumartesi

Sevgileri Parçaladık


İlk günlerimizdi.. Seviyor mu sevmiyor mu? Özlüyor mu özlemiyor mu? Düşünüyor mu düşünmüyor mu? diye aklımızda dolanan sorular yoktu. Sadece birbirimizi tanımaya çalışıyorduk. İlk tanışmanın fiyasko olduğunu söylerler. Bende buna inanırım. Ama ilk günler diyorum birbirimizi sevgimizle bunaltmadığımız günler, neşeli aşk şarkıları dinlediğimiz günler. Mutlu olduğumuz. 
Sonra araya kırgınlıklar girdi. Zaten bir kere birbirimizi üzdüğümüzde gerisi gelir. Hep olan bir şey işte kırgınlıkla başlar güvensizlikle devamı gelir. Ne yazık ki güvensizliğin getirdiği korkularla kıskançlık başlar. Ve hemen ardından kıskançlığın getirdiği yalanlar gelir. Ben nerede hata yaptım diye düşündüm, haddinden fazla.   
Zaten ne kadar çok düşündüysem o kadar hayal kırıklığı yaşadım. Sevgimi takıntı haline getirdim, aşkı aşktan çıkardım. Kaybetme korkusundan saçmaladım. Halbuki sen beni, ben seni severdim. Her şeye çok sevmek zarar verdi. Her şeyi çok sevmek mahvetti.
Ben ilişkimiz için çabalarken sen hep kenarda kalmayı tercih ettin, sessiz kaldın, beni böylece daha çok deli ettin. Beni sevmediğini düşünmeme sebep oldun. Beni ortada bir şey yokken sen delirttin. Alttan almaya çalıştın daha çok kavga çıkarttın. Neden her ilişkide böyle oluyor anlamış değilim. Neden hep bir hüzün, hayal kırıklığı. Ben eski bizi özledim. Sana aşık olup takıntı haline getirmediğim, mutlu neşeli aşk şarkıları dinlediğimiz günleri özledim. Nankördük biz ilk günlerimizin değerini bilemedik, sevgimizi aptal düşüncelerle parçaladık, mutlulukla yetinemedik hep fazlasını istedik. Azıyla yetinmek zorunda bırakıldık. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder