6 Şubat 2016 Cumartesi

Evini İçindeki Kadınla Yaktığını Söyle


Bir gün kendini yapayalnız hissedersen şunları söyle kendine;
Evimi içindeki kadınla beraber ateşe verdim. Herşeyi yaktım, yıktım, kül ettim. 

Şimdi ne senin dönecek bir evin var, ne de benim enkazını toparlayacak gücüm. Şimdi ne benim bir kalbim var, ne de senin sığınabileceğin bir yuva.

Merak ettiğim bir şey var. Bensiz bir gün bile geçiremeyen adam nasıl bunu yapabildi? 

Seni bulduğumda sendeliyordun, tüm yükünü omuzlamıştım. Yüreğimden sana ev yapıp gözüm gibi bakmıştım. 

Yürümeye başlar başlamaz yaptığın ilk iş ardında yangınlar bırakıp gitmek oldu. Hemde kim için? Seni o kendinle savaşa sokan kadın için.  Hemde ne için? Canını tekrar yakmasına izin vermek için. 

Merak ediyorum mutlu musun? Aklına geliyor muyum?

Merak ediyorum o kadın canını yaktığında bana mı koşup geleceksin? Yıkmak için yeni bir ev mi bulacaksın?

Kendi savaş meydanından kaçarken beni savaşlara sokun sen? Hemde seni diriltip diriltip yeniden öldürebilecek kadar acımasız bir kadın için.

Şimdi bende sendeliyorum. Senin kadar şanslı değilim ama. Benim tutunacak bir dalım yok, tüm yükümü sırtlayabilecek biri yok. 

Kendimi yapayalnız hisettiğimde şunları söylüyorum kendime;
Evim sandığım yerde tanıdığımı zannettiğim yalancı bir adamla aşık olduğu başka bir kadın varmış. Benim hiç bir zaman bir evim olmamış. 

O adam hayallerimi yakmış, yıkmış, kül etmiş.

5 Şubat 2016 Cuma

Kimsenin Bilmediği Şeyler



Seninle ilgili bir şey biliyorum. Kimsenin bilmediği bir şey, senin bile. 

Merhamet ve şefkat eksiğin var. Bende huzur buluyorsun. Bunun aşk olduğunu zannediyorsun. Ama ben biliyorum, sen içindeki boşluğu dolduruyorsun, zaman geçiriyorsun. Ruhumdan besleniyor beni yok ediyorsun. 

Söyleyemiyorum sana beni sevmediğini. Çünkü farkedişinin ardından gidişine dayanamayacağımı biliyorum. 

Bana ait olduğunu sandığın kadar uzaksın aslında. Bilmiyorsun. Söyleyemiyorum. Susuyorum. Her saniye belki sever diye kendimi kandırıp geleceğimi yakıyorum.

Bir gün gelecek, aniden gideceksin. Sen daha bunu bilmiyorsun, anlatamıyorum. 

Bir gün bir kadın gelecek, o zaman anlayacaksın ilgiye, aşka sahip olunmadığını, ait olunduğunu. Bir gün anlayacaksın bu işlerin nasıl yürüdüğünü, bir kalbin iki kişiye yetmediğini kalplerin bölüşüldüğünü. 

Peki ben şimdi ne yapıyorum? Diz kapaklarımı öpmene, avuç içimi okşayıp yanağına götürmene, saçlarımı koklamana, evin olduğuma inanmana izin veriyorum. Gideceğini bile bile sana ait hissediyorum, bana sahip olmana izin veriyorum. 

Kendimi ziyan ettiğimi biliyorumda, senden vazgeçemiyorum.

1 Şubat 2016 Pazartesi

Kafayı Yedim mi Bilmiyorum


Kafayı yedim mi bilmiyorum.

Gittiğin akşam önce nasıl şoka girip ağlayamadığımı, sonra nasıl hüngür hüngür ağlayıp kendimi teselli ede ede uyuyakaldığımı hatırlıyorum. 

Sensiz uyandığım ilk sabahı hatırlıyorum. 'Ben onsuz nasıl yaşayacağım' çaresizliğiyle kalbime giren sancıyı hatırlıyorum. 

Yokluğunun ilk günleri nasıl yutkunamadığımı, nasıl ciğerlerimin dolduğunu hatırlıyorum. Ağlamaktan bayılacak hale gelişimi, kabullenemeyişimi, Allaha nasıl yalvardığımı hatırlıyorum.

 Bir zaman sonra istesemde yaşlarımın akmadığını hatırlıyorum. Kendimden nefret edişimi, kendimi seni unutmak için kaç kucağa attığımı, gecelerce nasılda sarhoş gezdiğimi hatırlıyorum. Kendimi soktuğum çıkmaz sokakları, girdiğim batakları, ucuzlaşışımı izleyişimi hatırlıyorum. 

Yolun sonuna geldiğimi anlayıp dayanamadığımı, kendimi öldürmek isteyişimi, balkonlardan sarkışımı, tırnaklarımı boğazıma geçirişimi, ekmek bıçaklarıyla sohbet edişimi hatırlıyorum. 

Göz göre göre nasılda delirdiğimi izleyişimi, beni sevmediğini bağıra bağıra kendime anlatışımı, gecenin bir vakti yataktan kalkıp kafamı duvarlara vuruşumu hatırlıyorum.

Senden kurtulmaya çalıştıkca içim dışım olduğunu hatırlıyorum. Heryerde seni görüşümü, sana ölüşümü engelleyemediğimi hatırlıyorum. Sana benzediği için dokunduğum adamları, kahramanı sana benzediği için okumayı bıraktığım kitapları hatırlıyorum. Girdiğim sinir krizlerini ardından attığım kahkahaları, içim dışıma çıkana kadar ağlayışımı aynaya bakıp kendime acıyışımı hatırlıyorum.

Unutamıyorum.

Ama hala kafayı yedim mi bilmiyorum.
Bunca şeye rağmen, sana rağmen hala nasıl ayakta kalabildiğimi bilmiyorum.