Başka Biri Olmak İsterdim- Kendim Gibi.

Başka biri olmak isterdim-  kendim gibi.

Boş bir kağıt parçası olmak istiyorum.. satırlarımı kendi ellerimle yazmak, savrulup gideceksem de kendi kendimi uçurmak. Anneme babama sevdiğim adama.. sevdiğim kimseye benzemek istemiyorum. Çocukluğumla var olmak- anılarımla yoğrulmak istemiyorum. Başkaları için didinip, etimden lime lime yanlarında götürmelerine müsaade etmek istemiyorum. Kendim için var olmak bile istemiyorum...

Artık kendimle yaşayamam. Boş bir kağıda dönüşmeliyim. Bambaşka biri olup yoluma devam etmeliyim. Ruhumu istemiyorum. Bedenim yeter bana. Tecrübelerim de geride kalsın. Verdiğim ne varsa yanınıza kalsın. İçimde bastırıp durduğunuz- bir zamanlar tanıdık olan o yabancıya dönüşüp onunla var olmak istiyorum.
Kalemimi verin, geriye kalanlar sizin olsun.
Konuşmak istiyorum.. ama sadece içimden. Kendimle didişip kendim için didinmek istiyorum. Size yakışır biri olmaktan ziyade kendime ait olmak istiyorum.
Boş bir kağıt verin bana artık, müsaade edin kendi dünyamı başta yaratayım.
Çok uğraştım sizin gördüğünüz ben olarak sizi sevmeye.. Artık yapamam. Vicdanımı kendimden başka herkesin iyiliği için kullandım. Ne olur artık kendimi keşfetmeme izin verin. Kendime başkalaştırdığım o yabancıyı yeniden benimsememe müsaade edin. 
Sizin içime işlediğiniz ruh ile daha fazla olamam.

Ben artık yapamam.

Sevgili Öfkem;

 Sevgili öfkem,

Elemlere atma kalbini. Kırma artık oldurmaya çalışıp olduramadığın şeylerin altında ezdiğin benliğini.  Bazen olmaz, olmaması gerekir. Öğren artık her şeyin senin elinde olmadığını. Hırsına kendini ispatlamak için ayaklar altına alma gururunu. Her şeyi kontrol edemezsin. Onlar başkalarının ruhları. 

Herkesi iyileştiremezsin. Buna gücün yok. Özellikle de başkalarının yaralarının meydana getirdiği enkazları. Kendi çocukluğunu başkalarının çocukluğunun yarattığı travmalara merhem olmaya çalışarak iyileştiremezsin. Sen onların annesi değilsin. Kendine vermen gereken şefkati kendinden kaçırarak başkalarına veremezsin. 

Elinden geleni yaparken, elinde kalan öfke ile hırs oluyorsa debelenme. Bırak gitsin. Her şey senin elinde değil, güven bana. Bunu idrak ettiğinde rahat edeceksin. 

Ölüyordun Benim İçin

Bana aşık olan her adam, beni sana daha fazla yaklaştırıyor. Onlar beni sevdikçe, ben senin yokluğuna sarılıyorum.

Ölüyorlar benim için.. ama ne tuhaf, hiç biri sen gibi dokunamıyor gözlerime. Hiç biri sen gibi bakamıyor yüreğime. Hissedemiyorum bir türlü onların sözde tutkulu aşklarını. Sen sussan bile, bir bakışın yeterdi sevdanı anlatmana. Ama onlar tonlarca konuşsa da- senin bir anlık gözlerime değişin kadar edemiyorlar.

Haksızlık oluyor onlara biliyorum... Ve hiç birine bir damla sevgi besleyemediğim için kendimden nefret ede ede senin o kalbime emanet bıraktığın aşkına tutunuyorum. Haksızlık ediyorum onlara. Ama ne yaparsam yapayım hiç birini yerine koyamıyorum. Denemiyorum bile. Deneyemiyorum. Denemek istemiyorum.

Peki ya sen?

Çok sevmiştin biliyorum. Ölüyordun benim için.

Ama eminim, sen çoktan dokunmuşsundur başka tenlere. Beni ruhunda öldürebilmek uğruna onlarca nefese değmişsindir. Hiç birini ben gibi sevmemişsindir.. Ama ben senden başkasının adını ağzıma alırsam ölürmüşüm gibi hissederken; sen yerime bana benzeyen kadınları koyup, beni kalbinden silmeyi denemişsindir.

Tüm bunlardan öyle eminim ki.. o denli tanıyorum seni.

Belki de bu yüzden seni ardımda bırakıp yoluma devam etmem gerekirken ihanet etmiyorumdur aşkımıza. Belki de seni senden çok tanıyıp sevdiğimdendir.

Kıyamıyorum ki sana, beni unutmak isteyip çırpınırken unutamayışına hüzünleniyorum. Acı çekiyorsun... medcezirli ruhunun içine kendini bile sığdıramıyorsun.

Yazık ettik bize.

Bu aşkın ardından ben sevgin ile tükenirken, sen sevgisizlikle tükeneceksin.

Sabahın altısında elime bir aşk mektubu geçti. Ve ben sana olan aşkımı daha iyi anladım.

Başka adamların aşklarıyla beni yaralaması bile beni onlara değil sana yaklaştırıyor.

Bu yüzden eminim hayatım boyunca senden başkasını sevemeyeceğim.

Artık Anla

Zamansız bir zamanda girdin hayatıma
Alelade ve fütursuzca
İnkar ettim seni
Seni ittikçe kendimi
Yalvarışlarımı göğe sarf etmeden önce kalbine duyurabileceğimi söyle
Biraz daha kal,
Ben kendimi terk etmeden önce.
Görmeni istediğin şeyler var
Çarpışmalar.. yıkıntılar.. depremler.. bunların hiç biri bende sarsıntıya neden olamaz. 
Seni hayal kırıklığına uğrattığım için özür dilerim.
Ne yıkabileceğin bir duvarım kaldı ne de koparabileceğin bir parçam.
Artık anla,
Canımdan söküp etrafa savurduğun benliğimi öyle ziyan ettin ki artık toplayamazsın.
Toplasan da bir ben yaratamazsın.

İncelsin Diye Çok Uğraştım Ama İnceldiği Yerden Kopartamadım.

Dizlerimin üzerine yığıldım.

Yenildiğimi anladım.

İçim acıyla büyürken- dışım çaresizlikle küçüldü.

Seni bırakamadım kendime sarıldım.

Sana koşamadım kendime sığındım.

Ben zaten karmakarışıktım.

Kendimle aramı hiç düzeltemedim. 

Çekip gitmek istedim. O sırada geldin birde sen eklendin karmaşıklığıma.

Kendi içim bana dar gelirken, birde seni sığdırmaya çalıştı zavallı yüreğim.

Ah, sana kaç kere 'yapma' diye yalvardım.

Yapma!

'Sevme beni ne olur!'

Seversen ardına bakmadan gidersin..

Tam sana inanıp teslim olduğum anda terk edersin.

Ve bende engel olamam kalbime,

Sonumu bile bile figan oldum ateşine.

Ah,

Kendinde kayıpken bende aradın kalbini..

Aşk mı bu sorusunun içinde öyle kaybolduk ki,

Gözümüzün önündeki cevaba kör olduk.

Aşktı bu.

Gittiğinde anladım. 

Vazgeçmen için ayaklarına kapanıp- Vazgeçtiğinde eğildiğim yerden kalkamadığımda anladım. 

Onca kalp kırıklığıyla savrulmadım da,

En ufak bir rüzgarla yere çakıldığımda anladım.

İncelsin diye çok uğraştım, ama inceldiği yerden kopartamadım.