Ah Kalbim

 

Ah kalbim, 

Yorulmadın mı artık?
Sırf kendine ait olmamak için kimlere kimlere sığındın bir bilsen... 

Bir görsen artık ruhuna yaptıklarını...
Kendimden kaçarken kimlerin yaralarına gömdün kalbini?
Sonu olmadığımı bildiğin kaç yenilgiye kucak açtın?
Çok mu cesaretliydin? 

Yoksa kendini sevemediği için başkalarının yaralarını sarmaya çalışan bir korkak mı?

Nereye gidersem orada mutlu olurum sanıyorum- sanki kendimi de yanımda getirmeyecekmişim gibi..

Yaşayamadıklarıma hayıflanıyorum- yaşadıklarımın yükü beni altında ezmiyor sanki..

Beklemekten mi bu haldesin? Cesaret edip intihar edememekten mi?

Yoksa yaşamak istediğin hayatı hiç yaşayamayacak olduğunu bilmekten mi?

'Bu saatten sonra bir şeyleri aklım alır da gönlüm almaz.' deyip akıllandığını sandığın anda başka bir adamın kapısında sabahlamadın mı?

Her şeyin farkında olduğun halde yalanları kucaklayıp harap olmadın mı?

Kendine verdiğin sözleri yutmaktan bıkmadın mı?
Debelendikçe batmadın mı?

Düşüp düşüp kalkmaktan usanmadın mı?
Ah kalbim.. ah benim yanmayı marifet sanan kalbim..  

Şimdi nasılsın?

Sana Bir Kalp Kırıklığı Bırakıyorum

 Sana bir kalp kırıklığı bırakıyorum. Ölümün suretiyle tanışana dek yanında taşıyacaksın onu. 'Ne oluyor bana' diyerek yumruklarını duvara vurduğun anlar olacak, sızının benden yana olduğunu bilecek ama anlayamayacaksın. Ve bu yüzden hiç bir zaman affetmeyeceğim seni.

Yangınlarımın can suyuyken şimdi canımın yangınısın. Bu kalp kırıklığının yükü vicdanına bir ömür yetsin dilerim. Ağır ağır yutsun içindeki tüm sevgiye ait duyguları. Geriye bir tek sevgi kırıntısı kalmasın, göğsünde yalnızca paramparça ettiğin ruhumun izleri kalsın dilerim.

Nereye gidersen git, kime sığınırsan sığın, berrak bir suda, cam gibi bir aynada bana yaşattıklarını gör isterim. Kulaklarımdan bir türlü silinip gitmeyen acımasız sözlerin, ahım olup vicdanına kazınsın dilerim.
Ömrüm boyunca sana harcandım, sende bana kaybettirdiklerine harcan. Yanacaksan sevdamın kuytu kalbinde bıraktığı alevlerimle harlan.

Sana geleceğimi bırakıyorum. Bundan böyle hiç bir duyguyu hissedemeyeceksin, tıpkı benim hissedemediğim gibi. Zaman kıskacında sıkışacaksın, ne pişmanlığınla geri dönebilecek bir yuvan olacak, ne de kendine yeni bir ev inşa edebilecek gücün kalacak.
Tatminsiz ve yorgun kalbinle beni terk ettiğin zamana sıkışıp kalacaksın.
Sana bıraktığım kalp kırıklığıyla ağır ağır yaşlanacaksın.
Kimse ben gibi sevmeyecek seni demeyeceğim. Ama şundan eminim. Kimse ben gibi pişman etmeyecek seni.
Dönme geri.