5 Nisan 2013 Cuma

Ben tükendim, sende tüken

Artık sana yazamıyorum, en çok söylediğim sözleri söyleyemiyorum, en çok gittiğimiz yere gidemiyorum. Çünkü orada sen varsın çünkü her kelime seninle yaşadığım bir parça. Mesela en basiti aşkım öyle değil mi? Herkesin diline sakız ettiği aslında en özel olan kelime. Şimdi sen yoksun aşkım yok. Başkasına aşkım demenin anlamı yok. Olsa saçma olur, hemde çok. Mesela artık sana gelemiyorum hemde hiç bir şekilde. Rüya göremiyorum ki görmek için uyumak gerek. Uyuyamıyorum ve yazamıyorum da. Eskiden olsa sana uzun uzun yazardım şimdi ise yazamayışlarıma yazıyorum. Kelimeler bitti desem saçma olur değil mi? Peki ya duygular bitti desem? Belkide bu daha saçma. Belki de kalbim köreldi. Yoksa bu hissizlik neden? Bilmiyorum iste bulamıyorum. Çünkü cesaret edemiyorum bana ilham veren o yüzünü, sesini göremiyorum. Seninle olan her şeyden kaçıyorum. En doğrusunu yapıyorum. Madem sen unuttun bende unuturum. Kendimi odalara kitler yazar yazar tüketir unuturum. Sahi unutur muyum? Yoksa kendimi mi kandırırım? Yazamayan ben ne çok doluymuşum aslında. Baksana seni hissedememekten korkan ben, ne kadar çok içindeymisim aslında.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder