Bana aşık olan her adam, beni sana daha fazla yaklaştırıyor. Onlar beni sevdikçe, ben senin yokluğuna sarılıyorum.
Ölüyorlar benim için.. ama ne tuhaf, hiç biri sen gibi dokunamıyor gözlerime. Hiç biri sen gibi bakamıyor yüreğime. Hissedemiyorum bir türlü onların sözde tutkulu aşklarını. Sen sussan bile, bir bakışın yeterdi sevdanı anlatmana. Ama onlar tonlarca konuşsa da- senin bir anlık gözlerime değişin kadar edemiyorlar.
Haksızlık oluyor onlara biliyorum... Ve hiç birine bir damla sevgi besleyemediğim için kendimden nefret ede ede senin o kalbime emanet bıraktığın aşkına tutunuyorum. Haksızlık ediyorum onlara. Ama ne yaparsam yapayım hiç birini yerine koyamıyorum. Denemiyorum bile. Deneyemiyorum. Denemek istemiyorum.
Peki ya sen?
Çok sevmiştin biliyorum. Ölüyordun benim için.
Ama eminim, sen çoktan dokunmuşsundur başka tenlere. Beni ruhunda öldürebilmek uğruna onlarca nefese değmişsindir. Hiç birini ben gibi sevmemişsindir.. Ama ben senden başkasının adını ağzıma alırsam ölürmüşüm gibi hissederken; sen yerime bana benzeyen kadınları koyup, beni kalbinden silmeyi denemişsindir.
Tüm bunlardan öyle eminim ki.. o denli tanıyorum seni.
Belki de bu yüzden seni ardımda bırakıp yoluma devam etmem gerekirken ihanet etmiyorumdur aşkımıza. Belki de seni senden çok tanıyıp sevdiğimdendir.
Kıyamıyorum ki sana, beni unutmak isteyip çırpınırken unutamayışına hüzünleniyorum. Acı çekiyorsun... medcezirli ruhunun içine kendini bile sığdıramıyorsun.
Yazık ettik bize.
Bu aşkın ardından ben sevgin ile tükenirken, sen sevgisizlikle tükeneceksin.
Sabahın altısında elime bir aşk mektubu geçti. Ve ben sana olan aşkımı daha iyi anladım.
Başka adamların aşklarıyla beni yaralaması bile beni onlara değil sana yaklaştırıyor.
Bu yüzden eminim hayatım boyunca senden başkasını sevemeyeceğim.
