11 Nisan 2013 Perşembe

Yak canımı yeniden


Sen giderken söz vermiştim kendime. 'Bir daha asla, asla affetmeyeceğim' demiştim. O kadar çok kırmıştın ki beni defalarca, hiç acımadan. Bense her seferinde aptal gibi affetmiştim seni. Bir daha beni üzmeyeceğine inanmıştım, inanmak istemiştim. 

Şimdi seni ellerimle gönderdim ve kendime söz verdim. Affetmeyeceğim, unutacağım, kalbimde bitireceğim. Çok değil sadece bir hafta geçti. Sensiz, ölü gibi bir hafta. Şimdi beni o son gördüğünde sana git diyen kız yok. Sevdiği halde kendinden taviz vermemek için mantıklı düşünmeye çalışan kız yok. Kalbim mantığımı yendi. Şimdi keşke demek anlamsız, keşke git demeseydim demek saçma. Dön demek zor. Dön desem dönmen zor. Aşk çok saçma, saçma olmasa aşk olmazdı ya zaten. Beni üzdüğün için seni suçlamıştım ama ortada bir aşk vardı. Şimdi gitmene izin verdiğim için kendimi suçluyorum, hala aşk var mı bilmiyorum. Dön geri, dön yak canımı yeniden istiyorum. Benim olduğunu bileyim, beni sevdiğini bileyim. 

Yeter ki dön, yak canımı yeniden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder