Bir sabah uyanıyorsun ve her şey bitmiş oluyor.
Hatırlamak istesen de hatırlayamıyorsun..
Sanki tüm bu olanları hiç yaşamamışız gibi..
Başarısızlıkla sonuçlanan tüm çabalarına rağmen, aylarca unutmaya çalışıp unutamadığın- hayatın daha fazla kalbine sapladığı gerçekler; bir sabah uyandığında yok oluyor.
Önemli olan unutmaya çalışmak ve bununla ilgili şeyler yapmak değil; önemli olan önce hissedebilmek, acıya bağımlı kalıp kalmamaya karar vermek.
Önemli olan eyleme geçebilmek değil.. duyguya geçirebilmek.
Kendimize yanlış soruları soruyoruz.. yanlış cevaplarda doğruyu arıyoruz.
Sorular 'Neden ben? Nasıl unutacağım? Onsuz nasıl yaşayacağım' cümlelerinin içinde değil. Mesele telefonumuzdan 11 haneli numarayı silebilmek değil.
Soruya odaklandığın için cevabı göremiyorsun. Kendine sorduğun sorular ne kadar fazla ve detaylı olursa olsun, cevaplar net değilse hiç bir işe yaramazlar.
Doğru soru; 'Hayatıma böyle devam etmek istiyor muyum?'
Tek soru.. Kafanı kurcalamayan en yalın hali ile.
Şimdi,
Acıya bağımlı mı olmak istiyorsun? Yoksa ondan kurtulmak mı?
