Sahi, Ben miydim o?

Bendim ardından bakıp gitme diyen. Kalbim sandı ki gitme dersem gitmezdin, seni seviyorum dersem sarılıp hiç bırakmazdın. Kalbim her zaman ki gibi yanımdı. Senden öncekilerde olduğu gibi sende de yanıldı. Bu sefer farklı olur sanmıştım. Beni sevdiğini o kadar çok inanmıştım ki. Bakışların yalanların o kadar masum geliyordu ki. Anlayamadım işte gerçeği. Gerçek derken kastettiğim şey hevesini alıp gitmendi. Hevesini alıp beni yapayalnız çaresizce bırakmandı. Heves dediğimiz şey aslında kalbimle oynayıp gitmendi. Benden sana çok sevmekten başka zarar gelmezdi. Yinede gittin sen, gittin işte. Bayağı bildiğimiz seni dünyalar kadar seven bir kızı bırakıp çekip gittin. Nereye gittiğini bilmeden sırf gitmek için gittin. Başka hangi kalplerin canını yakacağını düşünmeden gittin.  Ve ben sen sonum olursun diye hayaller kurarak bittim. Döneceğinin hayallerini kurarak bittim. Ben kendimi söndürdüm, sen dönmedin. Ben ömrümü senin uğrunda harcadım, sen yinede dönmedin işte. Kalbim gidebildiği son damlaya kadar içinde seninle gitti. Son öptüğüm, son sevdiğim, son küstüğüm oldun. Senden sonrası olması. Olmadı değil aslında, olamadı. Bilirsin işte, kalbim daha fazla dayanamadı ve eridi. Günler geçtikçe dondu ve öyle kaldı, kimse ısıtamadı. Biliyor musun arada hala aklıma geliyorsun. Ben bu adamı nasıl sevmişim diyorum. Çünkü kalbime değil aklıma geliyorsun. Aptal aşık hallerim geçti ya, artık aklımı kullanabiliyorum. Keşke o zamanda şimdiki aklım olsaydı. Eminim sana gitme demezdim. Kendimi öyle düşürmezdim. Senden önce ben giderdim. Senden önce pes ederdim. Zaten ben olmasam o kadar zaman ayakta duramazdı bu ilişki. Ben kendimi bok bir adam, boş bir ilişki uğruna harcadım. Anlamam geç oldu, yazık. Bazen 'ben çok sevmiştim, nasıl bu kadar duygusuz oldum' diye soruyorum kendime. Sonra aklıma sen, yalanların ve iğrenç huyların geliyor. Sonra seni tek bir güzel huyun olmamasına rağmen olduğun gibi sevdiğim için kendimden iğreniyorum. Ben sadece senden değil, kendimden de vazgeçtim., senin yüzünden. Çünkü güçlü değildim ben, yeri geldiğinde sen-ben diye ayrı yapacak kadar güçlü değildim. Hep sen vardın ya da biz. Hiç bir zaman kendimi düşünmedim seni kalbime aldıktan sonra. Resmen sevgilim, sevdiğim değil kalbimdin. Neyse geçti artık, benden de geçti kalbimden de geçti. Arada sana olan son cümlelerim aklıma geliyor. Ardından bakıp gitme demiştim.
Sahi, ben miydim gerçekten ardından bakıp o gitme diyen?