Kuşlar gibi özgür olmak ne güzel şey. Birine muhtaç ve bağlı olmadan yaşamak. İstediğinde çekip gitmek falan. Bir biz beceremiyoruz oluru olmayan şeylerden gitmeyi. Oldurmaya çalışıp yıprakmakta üstümüze yok ilişkileri. Oysa ki gitsek bitmeyiz belkide değer bilip, özler geri döneriz. Kimse göze alamıyor gitmeyi, ihtimalleri.Kaybetmekten korkuyor herkes. İlişkiyi bitirenin bu olduğunu kimse anlamıyor. Kimse dozunda sevemiyor. İlla çok sevip hırpalayacağız sevdiğimizi. Az sevgi gösteren olunca da sevmiyor diye düşünüyoruz. Asıl olması gerekende bu değil mi zaten. Hani çok sevince gidiyor diyorsunuz. O zaman neden çok değer veriyorsunuz. Çok sevmek ama onsuz da olunacağını hissettirmek gerek. Ayrılık ölüm değil, bir acı gider, başka acı gelir. En kötüsü de o kadar seviyorsun, uğruna her şeyi göze alıyorsun ama o gittiğinde mutlusun, huzurlusun işte. Yinede onu geri istiyorsun. Dönsün, canımı yaksın diyorsun. Bu çok saçma. İnsanın kendine saygısı olmalı. Başkasından çok önce bir kendini sevmeli. Tek başına özgür daha mutlu olacağını anlamalı. Kimsenin kimseyi sevmeye ihtiyacı yok. Herkes kendini sevsin önce. Evet evet böyle daha mutlu oluruz. En azından özgür, özendiğimiz kuşlar gibi özgür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder