Buradan gitmek, burayı terketmek istiyorum. Sonra soruyorum kendime;
'Nerede olmalıyım?'
Cevabım yok. Buradan bir çıkış yolu yok. Kendimden kaçabileceğim bir yer yok.
Kaybedecek bir şeyi olmayan insanlar özgürdür, kaybedecek bir şeyi kalmayan insanlar ise tutsak. Ben, gelişinle geçmişim arasındaki çizgide tutsak kaldım. Bir şeylere bağımlı olmadan yaşamayı öğrenemedim bir türlü. Bir şeylerden saklanmak için her seferinde başka şeylere bağlandım.
Ve bağlandığın şey ne kadar güçlüyse kaybettiğinde o kadar canını yakar.
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamadan çaresizliği kendime itiraf edemem. Ağladıkça çaresiz kalırım. Uzaklarda kaçış yoktur. Bende kendi karanlığıma sığınırım. Henüz ben sevmezken kendimi, senin gelip beni kurtaracağına inanırım.
Çünkü çok benziyorduk birbirimize, bende kendimi sevmedim sende beni sevmezdin, henüz. Ama olsun ben mucizelere inanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder