Ölmek istediğim geceler oldu, sonra kalkıp vazgeçtim.
Haberin olmadan seni defalarca kaybettiğim gecelerim oldu. Sen fark etmeden kazandım zannedip hep kaybettiğim.
Kendimi susturduklarım oldu. Susturdukça kırık kalpler çukuruna düştüğüm.
Ve en son vazgeçtiğim oldu. Hiç benim olmayan bir adamdan vazgeçip sevmeye devam ettiğim.
Ölmek istediğim, cesaret edemediğim, hayallerimde öldüğüm çok oldu.
Ve sonra aralığın ortasında, gecenin ayazında balkona çıktım. Hep bahsettiğim balkon parmaklıklarına baktım. Hep eğildiğim ama hiç atlayamadığım. Değer miydi tüm bunlara? Değerdi. Hala değer. Ama üşümediğimi fark ettim. Ve hissetmediğimi. Aslında çoktan öldüğümü farkettim. Ben sadece içi boş bir bedendim.
Sahi ben ne zaman böylesi öldüm? Geçen sene bu ay gittiğinde mi? Doğum günümden bir gün önce tamamen bittiğimde mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder