Merhaba ben adınla boğduğun, hayallerini üzerine yıktığın o kız. Nasılsın? Benden gittikten sonra iyi olduğunu söylemişsin. Ben senden sonra hiç iyi olamadım. Hala yıllar önce bıraktığın yerdeyim. Hala kimse beni ağlarken görmesin diye kapıları kilitliyorum. Hala haykırışlarım duyulmasın diye ellerimle ağzımı kapatarak ağlıyorum. Unutamadım ben seni. Giderken ' bir kaç güne unutursun' dediğin kız yıllardır unutamadı seni. Ne yaptıysa yokluğuna çare bulamadı.Yokluğunda divane avare ortalıkta dolaştı. Tek bir mesajını bekledi, tek bir kelimeni duymak istedi. Boşa beklediğini bile bile bekledi.
Merhaba ben hayallerini başına yıkıp gittiğin kız. Bu sefer kesin hatırlarsın beni. Küçük bir evimiz olacaktı, bir kedimiz, bir köpeğimiz olacaktı. Biz battaniye altında sarılırken onlar ayak ucumuzda yatacaktı. Yanaklarıma küçük bir dokunuşunla dünyalar benim olacaktı. Ama sen gittin. 'Ben sevilmeyi beceremiyorum' deyip gittin. Halbuki sen sevilmeyi çok iyi becermiştin. Sen sevmeyi becerememiştin. Hoş bundan sonra ne fark eder ki, sen gittin. Ben o hayalleri tek başıma yaşayamadım. Yaşayamazdım da, onlar bize aitti. Bilirsin, sen yokken hiç birinin anlamı kalmadı.
Ve son olarak merhaba ben yokluğunda her gün ölüp ölüp dirilen kız. Ben hayallerini yıktığın, vaatlerde bulunup, hiç gitmeyeceğim deyip bıraktığın kız. Ben yıllarını çaldığın, yıllarını sana heba ettiren, bir umut düzelmeni bekleyen, bir umut dönmeni bekleyen kız. Ben senin için kendinden vazgeçen kız. Ben 'seni seviyorum' yalanına gözünü kırpmadan inanan kız. Nasılsın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder