Candan Canımıniçi

Sana yazar olduğum yeni günüm candan canımıniçi.

Beni anlamak istiyorsan uçurumdan atla gökyüzüne düş. Bulutlar öpsün ellerinden. Kanatların papatyalardan olsun. Sen bana bakma ağzım iyi laf yapar. Biliyorsun, kalbime söz hakkı vermeyi iyi bilirim. Bilirim getirmez seni bana yeri gelince vazgeçtiğim herkes. Getirmez seni dağlara taşlara uzanan ateşim.

Boğazıma oturan yumru yokluğundandır. Ayağıma çelme takan olmayışına direnip yoluma taş koyuşumdandır. Kurduğum uzun cümleler seni bekleyişimin ilk saniyesi kadardır. Ne kadar özlesemde gelmezsin bilirim. Gerçekten sevmedimi diye düşünüyor insan. Onca güzel şey yaşayıp terkedildikten sonra ne olursa olsun unutamıyor insan. Neden ben sana anlam yüklememeye razıyken senin gözüne battım? Sevmekten korkanlar herşeye rağmen gidiyor işte.

Şu saçlarımı hiç bir zaman öpemeyeceksin. Geri dönecek olman siyah gülün koparılınca siyah kalması kadar imkansız bilirim. Yeri gelmişken, senden başkasından ilham almadım canımıniçi. Seni bana özel kılan hiç bir şarkıya ihanet etmedim. Sadece sana saçlarımı kestirdim canımıniçi. 

Özür dilereyerek gidene ne denir ki. Utanmadan özür dileyerek. Artık sana dokunamıyorum madem o halde yazdıklarım dokunsun. 

Güz kokan kalbimden öperek bana dört mevsimi birden yaşattın. Kabul ediyorum tükendik, ve geriye sadece kalbe kesik atan ayaz kaldı.