Herkesle anlaşabilecek biriyim, yeter ki isteyeyim. Ama ödüm kopuyor yerini dolduracaklar diye. Sana benzeyen birini görsem kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor.Bir yandan seni hatırlamaktan korkuyorum, bir yandan olmayan seni kaybetmekten.
Biz dağılmış bir aileyiz, ben senin yerini nasıl doldurayım?
Giderken kalbimin ortasına kocaman bir taş attın. Ve ben o günden beri bulanığım. Durulamıyorum, yolumu kestiremiyorum. Kendimi yokluğuna adamış durumdayım, senden çok uzakta olsam bile kendimi sana ait hissediyorum.
Yangını dindirmek için önce yokluğu dindirmek gerek. Hüzünler gelip geçer belki ama duygularda bırakılan hasar geçmez, koca bir boşluk olarak kalır. Bunları göze alarak sevmiştim ben seni.
Benimleyken canımın en içiydi. Şimdi ise kimsenin doldurmasına izin vermediğim boşluğun canımın en içi.
Eğer bugün elimi tutuyor olsaydın, üçüncü yılımızı kutluyor olacaktık.. Ellerini tutmayı bırak, o yeşil gözlerine ancak fotoğraflarda bakabiliyorum. Sen yoksun ama ben hayatıma girdiğin günü 'ağlayarak, iyiki diyerek' kutluyorum.
Bana ağlayınca bile geçmeyecek acılar bıraktın.
Ben unutmaya kıyamazken;
Aşkım hatırına, beni hatırla.
17.02.2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder