Kendi kendine iyileştiğini, kendi yaralarını sardığını sanıyorsun. Sen kendi başına falan iyileşmedin. Senin yanında ben vardım. Canın yandığında geçenin bilmem kaçı olursa olsun seni saatlerce dinledim. Kalbin acıyor diye senden çok ağladım. Bazen sırf seni mutlu etmek için saçma salak şebeklikler yaptım.
Hiç bir zaman kıyamadım sana. Hep yanında oldum. Yaralarını ben sardım anlıyorsun değil mi? Tek başına güçlü olabilecek halde falan değildin. Seni güçlü olabilecek hale ben getirdim. Seni düştüğün yerden ben kaldırdım.
Sonra sen ne yaptın? Ayağa kalktığın gibi üzerime basit geçtin. Bir kez olsun ardına bakmadın. Asıl kendi yaralarını saran, ağladığında kendine sarılıp 'hepsi geçecek' diye teselli eden ben oldum.
Düştüğümde kalkamamam için sözlerinle üzerime bastın. Ben bir şekilde ayağa kalktım. Artık tam olarak neyini sevdiğimden emin bile değilim. Artık canım eskisi gibi acımıyor, hissizim gibi. Artık canımı acıtan tek şey hiç bir şey hissedememek.
Kendime geldiğimde bir çok şeyin farkına vardım. Güçsüz bir adam tarafından egosu tamir edilmek üzere kullanıldım. Saf kalbimin ürettiği sevgimden beslendin. Kalbimi iliklerimin son damlasına kadar emdin. İşin bitince defolup gittin.
Çok fena aldandım, kabul. Herşeye rağmen hala içimde senden birşeyler var, kabul. Ama ben bittim. Ve benim gibi sevgisinden beslenebileceğin bir kadın daha bulamayacaksın. Ben ölerekde yaşayabilirim çünkü sensizlik bana bunu öğretti. Ama sen birini son damlasına kadar kemirmeden uzun süre yaşayamazsın.
Bundan sonra birazda sen ağla, çünkü deli gibi sevenin böyle deli gibi bitirişine ağlanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder