Kızgınken yazmamak için kendimi zor tutuyorum. Sinirim geçince yazdıklarımdan pişmanlık duyacağımdan değil, yazmama sebep olan kişinin hak etmediğini düşündüğümden. Gerçi hak etmediğini bildiğim halde kalbini kaptıran ben en büyük hatayım. Artık sadece beynim uyuşmuyor aynı zamanda damağım tutuluyor. Konuşamıyorum. Diyecek bir şey bulamıyorum. Sana çok kızgınım. Aslında senden öncede başkasına kızgındım, geçti. Kalbim boş duramıyor ki. Akıllandığımı düşünmüştüm. Artık kimseyi sevemem demiştim kendi kendime. Sonra sen çıkıp geldin. Aslında seni sevmeyi hiç mi hiç istememiştim. Sadece zaman geçirmek kafamı dağıtmak istemiştim. Maalesef öyle olmadı. Farkında olmadan bağlandım sana. Aslında her yeni ilişkide daha temkinli davranmak gerekir, eski hataları yeni ilişkide de yapmamak gerekir. Ama öyle olmaz işte yenisinde de aynı hatalar bile bile yapılır. Çünkü insanlar malesef içlerinde umut denilen duyguyu taşırlar. Her şeyi sorgulamaya başladım. Başlarda beni sevip sevmediğini önemsemeyip beni eğlendirmenle yetinen ben şimdi bizimle ilgili her şeyi sorguluyorum. Mesela neden başkası değilde ben? Ne zamandan beri ben? Her an aklında mıyım ben? Ne zaman bu kadar umursamaz birine dönüştün sen? Şimdi bir sevgilin olduğunu sürekli unutmandan, sorumsuz davranmandan nefret ediyorum. Madem bana kendini sevdirmek için başlarda onca fedakarlık yapıp amacına ulaştın şimdide bu hayatı iki kişilik yaşamayı öğrenmek zorundasın. Deli olarak sevmek diye bir şey varmış. Hem sana deli olarak hem yaptıklarına. Hatalarına sinir olsam da, sana deli olduğum için her defasında affediyorum. Buna aptallık değil aşk deniyormuş. İlk olamadın bari kalbimi kırmayan tek adam ol isterdim. Maalesef hiç bir erkek Romeo olamıyormuş. Seni terk etmeyi çok düşündüm inan. Terk ettim de zaten. Ama o zamanlar seni sevmiyordum, hemde hiç. Sen beni daha çok seviyordun ya da bunları önemsemediğimden bende seni umursamıyordum. Sevmiyordum işte seni bence o zamanlar her şey daha güzeldi. Hep daha çok bağlanıp acı çeken taraf ben olmak zorunda mıyım? Kafam çok karışık seviyor mu? sevmiyor mu? diye düşünürken birde seni kendime ispatlamak için bir şeylere tutunmaya çalışıyorum. Yani bizim için bir şeyler yapmaya çalışıyorum, tek başıma. Aslında senin kendini ispatlamaya çalışman gerekmez mi? Soru cümleleriyle dolu bir beynim var. Ne acı ki hiç birine sensiz, tek başıma bir cevap bulamıyorum. İstediğinde varsın, istediğinde yoksun. Çünkü seni sevdiğimi, sensiz olamayacağımı biliyorsun. Beni kaybetmekten korkmuyorsun. Keşke bende senin gibi olabilsem. Keşke bende kaybetmekten korkmadan yaşayabilsem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder