Meğer kendimi on beş yaşında bulmuşum, ama kendimi çoktan bulduğumu yirmi üç yaşımda fark ettim... Hep bir arayış içindeydim, yeteneğimi ve kim olduğumu arıyordum. İnsanlar sürekli yeteneğinizi keşfedin, kendinizi sevin ve sevdiğiniz işi yapın diyordu. Bir taneside çıkıp bunu nasıl yapacağımızı anlatmıyordu. Peki nasıl bulacaktık kim olduğumuzu? Sürekli bizi bastırıp, önümüze tüketebileceğimiz şeyler koyuyorları. Ruhumuzu beslememize müsaade etmiyorlardı.
Meğer heyecanlandığımız her ne ise, o bizim yeteneğimizmiş. Ve yeteneğimizde bizim kimliğimizmiş.
Eğer bir yazı yazıyorken heyecanlanıyorsan, yazar olmak istiyorsundur, resim sergisinde gezerken heyecanlanıyorsan kendini bunun bir parçası olarak görüyorsundur, bir konferans dinlerken heyecanlanıyorsan seninde anlatmak istediğin şeyler vardır. Bizi heyecanlandıran şey, bizi mutlu eden şeydir. Ve mutlu olduğumuz yere aitizdir. Yeter ki içimizdeki sesi dinleyip kim olduğumuzu keşfedebilelim.
Öncelikle heyecanlandığımız şeyi bulacağız, daha sonra bununla ilgili hayaller kuracağız. Hayal kurmakla kalmayıp hayalimizi hedef haline getireceğiz. Sonrasında ise hedefimize doğru yola çıkacağız.Muhtemelen bu yolda çok yorulup üzüleceğiz, an gelecek pes etmek isteyeceğiz.
Unutmamamız gereken şey ise hedefimizi sağlam kılanın, o yolda deneyimlediğimiz acılar ve mutluluklar olduğudur.
Heyecanın ile çık yola, emin ol ki o seni yeteneğinle geliştirip mutluluğa götürecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder