İnziva

Sevgili yağmurdan kaçarken doluya tutulduğum;

İçimdeki her şeyini topladım. Yarın sabah ne varsa kapının önüne koyarım. Bende hiç bir şeyin kalmasın. Kalırsa kendini toparlayamazsın. Bilirim hayatın karmaşasından kaçmaya çalışırken paramparça olup etrafa saçılma duygusunu. O yüzden aklın kalbin her şeyin sende kalsın. 

Ben senden hiç bir şey istemiyorum. Sadece sevgini istemiştim, onuda vermeyi beceremedin. Bu saatten sonra akılmış, anıymış, kalpmiş sende kalsa bende kalsa ne fark eder. Zaten hayatın kendisi koca bir acı curcunası. Sol yanımın sızısı geçse hayat sağ yanımdan vurup yerlerde süründürür. Yürekteki ani sıkışmalar, boğaz düğümlenmeleri, uykusuz kalışlar.. Bunlar hiç bir zaman geçmeyecek. 

Hesabımızda sonsuz bir aşk vardı nasibimizde ise sonsuz bir acı varmış.Her mutluluk ardından yıkımlar ile gelirmiş, bunu çok geç anladım. 

En beklenmeyen terk ediş oyalanmaktan iyidir. 

İnzivaya çekiliyorum.