Zamanla öğrendim, ben bu dünyaya birinin acısını dindirmek için gelmemiştim. Bunu bile beceremeyecek biriydim.
Ben buraya acı çekmek için gelmiştim.
Sen ise acıydın, acıyı veren, acıyı çektirendin.
Sen, sendin işte. Bir adın vardı, ilahtın.
Bense hiçkimseydim. Hiç kimseydim çünkü sevdiğin adam tarafından yok sayıldığında hiç kimse oluyorsun. O seni istemediğini söylüyor, ertesi gün adını bile hatırlamıyor, yok oluyorsun. Yok oluyorsun çünkü o senin herşeyin, için, dışın, nefesin. Ondan yoksan hiç bir yerde olamıyorsun. Elinden hiç olmaktan başka birşey gelmiyor.
Ben senin için yanlış kadındım, sen benim için doğru adam. Bizim hikayemizde yalanlar vardı, gözlerimin içine bakarken aradığın başka bir kadın vardı.
Acım, yaram, merhemim. Biliyorum, unutamıyorsun onu. Unutacaksın, yeni birine güzel yeşil gözlerinle bakacaksın.Yeniden aşık olacaksın, biri gelecek yaranı saracak. Ben yapamadım, beceremedim. Yaranı saramadım. Ömrüne kendimi katamadım.
Özür dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder