Kapalı ve boş bir kutu gibiyim. İçimdeki karanlığı keşfediyorum.
İstedimki beni seven bir adam olsun, hiç gitmesin. Ama gitti. Beni içime hapsederek gitti. Beni acılarımla bir başıma yüzleşmek zorunda bıraktı.
Büyüdükce içime acıyorum. Biliyorum, seni sevdiğim gibi bir daha kimseyi sevemem. İçimde yok oluyorum. İçime sığmıyor artık söylemek istediklerim. İçimde tutamıyorum özlemimi. Üstelik sanada söyleyemiyorum. Bu nasıl bir çıldırış?
Geçen gece çok içtim. Amacım sarhoşluğumdan cesaretlenip sana içim dökmekti. Sarhoşken bile aramaya cesaret edemedim. Diyelim ki seni aradım yada birşekilde denk geldik. Ne değişecekti ki? Gittin. Binlerce kez yüzüme çarpa çarpa söylediğin gibi gittin. Gerçi ne kadar söylesende beynim algılamıyor.
Canımı yakacak milyonlarca cümle söylesende seni sevmekten vaz ge çe mi yo rum.
Sensizliğe da ya na mı yo rum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder