Canım yanıyor. Allah kahretsin, canımı yakıyorsun. Beni umursamayarak, ne halde bırakıp gittiğini görmeyerek canımı yakıyorsun. Biliyorum, bir hiç uğruna ölüyorum. Biliyorum, hepsi geçecek. Ama sende hayatımdan geçip gitmiş olacaksın.
Ben artık sana yazmak istemiyorum, ben artık seni sevmeyi sevmiyorum. Ben artık seni sevmekten vazgeçebilmek istiyorum. Yapamıyorum, beceremiyorum. Neden böyle olduğunu bilmiyorum. Sen gideli aylar oldu ama hala senden geçemiyorum. Üstelik içimde bir umut dahi yok, hatta beni hiç sevmediğini bile anladım. Yinede vazgeçemiyorum senden. Bu nasıl bir aşk?
Haklısın, sevdiği kadından vazgeçen adam bana mı acır. Elimde sadece senden vazgeçemeyen bir kalp ile 'dönmeyecek' 'sevmeyecek' kelimeleri kaldı.
Kendime bunu neden yaptığımı bilmiyorum. Ah şimdi burada olsan boynuna sarılıp kokunu içime çekebilsem. Ama olmaz değil mi? Orası senin kıymetini bilmeyen bir kadına ait. Ben o kalbe hiç giremedim, bu hikayenin esas kızı değilde sadece yara bandı olabildim.
Biliyorum, bir hiç uğruna kendimi bitiriyorum. Biliyorum, hepsi geçecek. Ama seni benim gibi hiç kimse sevmeyecek. Aklın başına geldiğinde çok geç olmuş olmasından korkuyorum.
Çok öfkeliyim, gelsen hepsi geçecek.
Ve anlayamadığım şeyler var. Kalbinin başkasına ait olduğunu bile bile neden gelip benim günahıma girdin? Çok canımı yaktın sen. Bunların altından nasıl kalkacaksın bilmiyorum. İyiki varsın dediğin canım dediğin birine bunları nasıl yapabildin aklım almıyor.
Ben senin sevmeyişin yüzünden ölüyorum be adam. Üstelik sana sev bile diyemiyorum. Keşke o gece hiç tanışmasaydık. Keşke yara bandı olarak beni kullanmasaydın, başka hiç bir şey diyemiyorum.
Lüften seni, gözlerini ve sesini unutabilmem için dua et. Yoksa ben bu kadar acının altından kalkamayacağım. Gerçekten dayanamıyorum, darağacım olmanı istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder