Moralim bozuktu, anlatacaklarım vardı ama sen yoktun. Gerçi moralimin bozuk olmasının sebebide yokluğundu. Seni sana anlatabilsem yinede anlattıklarımı anlayıp pişman olmazdın. Gerçi sen olsaydın anlatacak derdim sıkıntım kalmazdı. Yanımda olsaydın hiç bir şeyden şikayet etmez halime şükrederdim. Bana bakan gözlerinin, dokunan ellerinin kıymetini bilirdim. Yokluğun çok büyük, hani anlatılmaz yaşanır derler ya işte öyle bir şey. Seni çok istiyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Bu nasıl bir çaresizliktir bilemezsin. Canım demiştin bana. Peki o zaman neden gittin? Gözlerinin önünde o kadar ağladımda neden bir çaresini bulamadın? Sadece gittin. Korktun, kaçtın, beni dinlemedin. Çok erkek tanıdım hepsini toplasan bir adam etmez , hepsinin ihanetlerini toplasam roman yazarım diyorum ama her seferinde ilkmiş gibi kanıyorum. Sen benim için son oldun. Sanada ilkmiş gibi kandım ama sen ihanet ederek gitmedin. Kalbimi alarak gittin. Ve benim yanan canımı anlatabileceğim bir sen bile yok. Bir tek yastığım var. Ağlarken sarıldığım, başımı koyup hayallere daldığım, seni düşündüğüm bembeyaz bir yastığım. Şöyle bir düşünüyorumda yastığım benim en yakın arkadaşım. Sevincimde onda gözyaşlarımda. Seni ağlayarak anlattığımda o, beni senin gibi terk etmeyende. O kadar kötü şeyi dinlemesine rağmen bembeyaz. Keşke bende onun gibi kalabilsem. Beni öyle yıprattınki çöp bile almaz artık içimi. Neler çekiyorum bir bilsen. Bir gelsende anlatsam. Kim bilir belkide anlatamam. Geldiğin an her şeyi unuturum. Tüm çektiklerim gözlerine baktığım an silinir gider. Yada anlatırım her şeyi, vicdan azabından erirsin. Hangisini tercih edersin? Doğru ya sana bir şey olmaz. Anlattıklarım bir kulağından girer öbüründen çıkar. Unutmuşum, sevmiyordun ki sen beni. Sevmiyordun, sevmiyorsun, sevmeyeceksin. Madem durum böyle neden canım dedin bana? Neden o herkesin ağzına lepiska olmuş kelimeye yeniden anlam yükledin? Neden kendini bu kadar sevdirdin? Sen benim aynam olmuştun. Sana her baktığımda kendimi görüyordum. Her cümlende ben vardım. Her gün daha fazla bağlandım. Sonra senanlamsızca gittin, canımın yandığıyla kaldım. Senle ne kadar mutlu olduysam senlede o kadar berbatım. Anlamazsın hiç düşünme. Gerçi sen beni çoktan unutmuşsundur. Ben kendi kendime büyütüyorumdur. Ah bir kez gelmen için neler vermezdim. Bir anlatabilsem sana sensizliğimi, sen bile dayanamaz yeniden severdin. Ben aptalım bilirsin, hiç bir şey olmamış gibi affederim. O kırılan kalp benim değilmiş gibi, ilk gün ki gibi seni çok sever çok mutlu ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder