Aşk Ummadık Anda Ummadık Yaralar Sarar.

Nefes alamıyordu ve bön bön etrafı seyrediyordu. Artık nefes alamayışları karşısında tepkisizdi. Çünkü bir kaç saat sonra geçeceğini biliyordu. Ne zaman bir daha kimseyi sevemeyeceği aklına gelse böyle oluyordu. Artık çaresizliği kabullenmişti. Yalnızlığın dostu olan kahvesinden bir yudum alıp çevresine anlamsızca göz gezdirdi. Binlerce insan vardı, hatta karşısında ona gülümseyen insanlar oturuyordu. Aksine o, kalabalıkta kendini yalnız hissediyordu. Çevresinde onu anladığını söyleyen, aslında tek kelime anlamayan insanlar vardı. O artık bunların hiç birini umursamıyor ve kendine neden diye sormuyordu. Onun artık konuşmaya bile gücü yoktu. O güçlü, alaycı bakışlı bir kızdı. Etrafındakiler onda bunu görüyordu. Ama o bunların tam tersine şuan nefes alamıyor ve arkadaşlarının anlattıklarına odaklanamıyordu. 5 dakika önce yağmur çiselemeye başlamıştı. Nefes alamamasının tek sebebi yağmur tanecikleriydi. O kız aynı böyle bir havada terk edilmişti. O günden beri ne zaman yağmur çiselese tedirginliğini etrafa belli etmemek için ojelerini soymaya çalışırdı. Birden durdu, toparlanması gerektiğini fark etti. Sonra silkelendi ve kahvesinden büyük bir yudum daha aldı. Aynı acı farklı gündü. O buna alışıktı. Aniden nefessiz kalmaya, anılarıyla yaka paça bir olmaya alışıktı. En sonunda karşısındaki arkadaşına gülümseyip kalktı. Oradan ayrıldığı gibi eve gidip kendini yatağa attı. Ağlamadı. Vücudu öyle yorgun düşmüş ti ki bir an önce uyumak istedi. Defalarca gözlerini kapatsada uyumayı beceremedi. Uykuya değil başka bir şeye ihtiyacı vardı. Telefonu eline aldı ve adamı aradı. Ne bir özledim dedi nede bir seni seviyorum. Sadece aradı. Onun konuşmasına lüzum kalmadan karşıdan ses geldi. 'Özür dilerim sevgilim.'
Bu kadar acıya değer miydi bilinmez. Belkide kaybedip kıymetini anlamalıyız. Eğer sevdiğinden eminsen gurur yapma. Sorunlar ayrıyken değil birlikteyken çözülür. Eğer bir kalp ağrın varsa bunu sevdiceğinden başkası çözemez. Seni kırmış olsa bile hala seviyorsan, hala seviyorsa ve pişmansa affet. Çünkü bin kere aşk olmaz, bir kere aşık olunur. Bir sevgili binlerce kez seven bir kalbi kırmış olsa bile, o bir sevgili sevgilisini her defasında ilkmiş gibi affeder. Çünkü dayanamaz, çok aşıktır. Aşk böyledir. Aşk ummadık anda ummadık yaralar sarar.