Üç yıl önce canım deyişin hala kulaklarımda. Kim yapabilir bunu. Kim yıllardır duymadığı bir sesi her gün duyabilir. Kim kalabalıklarda birbirine çarpa çarpa yürürken boşluklardan düşebilir. Benden başka kim seni görmekten korkarken bunu deli gibi isteyebilir?
Kim canına susamışlıkla aşka susamışlık arasında ömür tüketmeye razı gelir? Söyle, eğer beni bırakmışsan ben neye tutunuyorum? Bittiyse madem, ben her iç çekişimde ciğerlerimi nasıl seninle doldurabiliyorum?
Seninle hiç savaşmadık biz. Aramızda hiç entrikalar dönmedi. Masumca girdin kalbime. Sevmediğini öğrendiğimde hiç hesap soramadım. Kıyamadım. Konduramadım. Gelirsin dedim. Bu kadar derin giden bir şeyin böyle aniden, sessizce biteceğine inanamadım. Bilemedim.
Bana el olduğun gün yaşanmışlıklar ziyan oldu. Bunu kabullendim. Ama beklemekten hiç vazgeçmedim.
Bir gün üşümüş gibi hissedersen gel,
İçimde bıraktığın yangınla seni ısıtırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder