Kafayı yedim mi bilmiyorum.
Gittiğin akşam önce nasıl şoka girip ağlayamadığımı, sonra nasıl hüngür hüngür ağlayıp kendimi teselli ede ede uyuyakaldığımı hatırlıyorum.
Sensiz uyandığım ilk sabahı hatırlıyorum. 'Ben onsuz nasıl yaşayacağım' çaresizliğiyle kalbime giren sancıyı hatırlıyorum.
Yokluğunun ilk günleri nasıl yutkunamadığımı, nasıl ciğerlerimin dolduğunu hatırlıyorum. Ağlamaktan bayılacak hale gelişimi, kabullenemeyişimi, Allaha nasıl yalvardığımı hatırlıyorum.
Bir zaman sonra istesemde yaşlarımın akmadığını hatırlıyorum. Kendimden nefret edişimi, kendimi seni unutmak için kaç kucağa attığımı, gecelerce nasılda sarhoş gezdiğimi hatırlıyorum. Kendimi soktuğum çıkmaz sokakları, girdiğim batakları, ucuzlaşışımı izleyişimi hatırlıyorum.
Yolun sonuna geldiğimi anlayıp dayanamadığımı, kendimi öldürmek isteyişimi, balkonlardan sarkışımı, tırnaklarımı boğazıma geçirişimi, ekmek bıçaklarıyla sohbet edişimi hatırlıyorum.
Göz göre göre nasılda delirdiğimi izleyişimi, beni sevmediğini bağıra bağıra kendime anlatışımı, gecenin bir vakti yataktan kalkıp kafamı duvarlara vuruşumu hatırlıyorum.
Senden kurtulmaya çalıştıkca içim dışım olduğunu hatırlıyorum. Heryerde seni görüşümü, sana ölüşümü engelleyemediğimi hatırlıyorum. Sana benzediği için dokunduğum adamları, kahramanı sana benzediği için okumayı bıraktığım kitapları hatırlıyorum. Girdiğim sinir krizlerini ardından attığım kahkahaları, içim dışıma çıkana kadar ağlayışımı aynaya bakıp kendime acıyışımı hatırlıyorum.
Unutamıyorum.
Ama hala kafayı yedim mi bilmiyorum.
Bunca şeye rağmen, sana rağmen hala nasıl ayakta kalabildiğimi bilmiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder