Tanrı Beni Sevmiyor

Delirdim ve değiştim. 

Tanrı beni sevmiyor, bu bir gerçek. 

Olmadıysa hayırlısı başka falan değil. Ben hiç bir zaman mutlu olamayacağım. Her gece neden beni sevmediğini, neden duygularımın karşılık bulamadığını sorgulayıp üst üste hatalar yapmaya devam edeceğim. Ben her gün son cümlelerin kulaklarımda yankılana yankılana öleceğim. 

Onu seviyormuşsun, beni hiç sevmemişsin, seni unutmalıymışım. Seni unutmak için yeni insanlarla tanışmalıymışım. Bak söylediklerini yapıyorum ben artık. Yeni insanlarla tanışıyorum. Sana benzeyen biriyle konuştuğumda senmişsin gibi heycanlanıyorum. 

Sonra dokunuyorum, o sen değilsin. Seni kaç adama dokunursam unuturum bilmiyorum. Deniyorum. Yinede her gece Tanrının dualarımı kabul etmeyip gözlerinin önünde kendimi harcamama izin vermesini sorguluyorum. Delirdim, toparlanamıyorum. 

Hayırlısı başka falan değil. Bundan sonra hayırlısı falan yok. Tanrı beni sevmiyor, bütün yıkıntılar beni buluyor. Ben hiç bir zaman mutlu olamayacağım. Seni unutmaya çalışırken onda bunda çürüyüp gideceğim. 

Üstelik biliyor musun ben senin gibi günahsız birine umut verip terketmedim. Sevmediğim halde onda bunda harcanan yine ben oldum. Aptalım ve Tanrı bunu düzeltmem için yardım etmiyor.

Seni unutmak için biraz daha zamana ihtiyacım olduğunu söylemişsin. Bu hayal kırıklığını, bana yaşattıklarını, geleceğimi çalışını hiç bir zaman affettiremez.

Herşeye inançsızım. Sadece sen değil herşey gitti. Aynaya baktığımda eskiden neşesine hayran olduğun kızı göremiyorum. Günden güne hata yaptığını bile bile hayatının içine etmeye devam eden küçük bir kadın görüyorum. Vicdanın nasıl rahat anlamıyorum.