Bugünüde yarım bıraktım. Sevdiklerimi, sevenlerimi, yaptıklarımı, her şeyi yarım bıraktım. Geçmişimdede çok yolu yarılayıp yarım bıraktıklarım oldu. Eminim geleceğimde bu şekilde devam edecek. Hep avucumda bir şeyler eksik. Bazen geriye bakıyorum, terk ettiklerim, terk edildiklerim pişmanlılarıma nazaran sevinçlerim, hepsi eksik bırakılmış. Sebebi belki kader belki çaresizlik, bilmiyorum. Bir yerlerde sürekli kaybetmişim. Hep zorlamışım yıpranmışım. Hep yolda kalmışım. Bütün mümkünleri elimden kaçırmışım. Ben hep yarımmışım. Öldüm sanıp sürekli baştan başlamışım. Hatalarımdan hiç ders almamışım. Her sefer bir ilkmiş gibi yanmışım. Defalarca yarım kalmak zorunda bırakılmışım. Korkaklara aşık olmuşum. Küçücük yüreğimle debelenip durmuşum. Yarım kalıp yok olmuşum. Üstümdeki yorgunluktan arınıp ayağa kalkmışım. Yeniden varolmuşum. Hep aynı kısır döngü içindeymişim. Sonunda farketmişim.Ben her zaman ne kadar uğraşıp hırpalansamda bir şekilde yarım kalacakmışım. Çünkü ben hep olmayan şeyleri oldurmaya çalışıp olmayışlarında yarım kalan avuçları buz gibi minik bir kadınmışım. Yalnızmışım çaresizmişim. Kimsem yokmuş. Bir başınaymışım. Hep kendini üzüp üzüp 'annem haklıymış' diyenmişim. Ben çok umut besleyen, hayal dünyasında yaşayan pembeli minik bir kadınmışım. Sürekli kendisiyle çelişen, didişen kırmızıyla pembeyi aynı tonda seven tatlı, güçlü, minik bir kadınmışım. Çokda safmışım. Hep affedici, merhametli, çocuk yürekli, her şeye olumlu yaklaşan, merhametli, iyilik budalası, kedi gibi masum, minik bir kadınmışım. Yinede elimden tutan olmamış. Ellerim hep soğuk kalmış. Şuncacık boyumla ne işlere kalkışıp çamurlara batmışım. Aslında cesaretim yok derken ne cesur bir kadınmışım. Canım yandığında içimden ağlamışım, içimde fırtınalar koparmışım. Kendi bildiğimden daha fazla yarımmışım. Yarım yamalak eğri büğrü yalnız çaresiz minik bir kadınmışım. Ben bu saatten sonra ne yaparsam yapayım dağılan parçalarımı toparlayamazmışım. Minik avuçları, minik yüreği olan yarım bir kadınmışım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder