'Ölmek güzel mi bilmiyorum. Sadece çok istediğim bir şey. Şu an yaşadığım saçmalıklardan daha acısızdır elbet' dedim. Gülümsedi ve beni kollarının arasına alıp uyuttu. Uyuyamazdım öyle her yerde. Yerimi yadırgardım. Ama o gece uyudum. O kollar o gülümseme bana güven verdi. Her şey yolunda korkma seni hiç bırakmayacağım der gibi sarılmıştı bana. Sonraki aylarda ona daha çok güvenmemi sağladı. Hep yanımda oldu, yaralarımı sardı. Beni çok sevdi. Artık ölmek değil yaşamak istiyordum. Onun olmadığı bir an bile düşünemiyordum.
Sonra bitiveriyor bazı şeyler ister istemez. Hem aşk bitiyor hemde duygular. Güvensiz paranoyak birine dönüşüyorsun bir kere. Bir daha sevemeyeceğine inanıyorsun. İlişkilerin uzatmaları değilde bitişinden sonraki zaman daha çok yıpratıyor. Anılar hayaller sevdalar bir türlü yakanı bırakmıyor. Seviyorsunda üstelik. Ve terk edilmişsin. Çokda yorgun düşmüşsün. Ne yapacağını bilmiyorum. Elinden bir şey gelmiyor. Unutacağım derken içindeki sevdayı değilde kendini yıpratıyorsun çoğu zaman. Bitti demekle bitmek tükenmek bilmiyor sevdalar. İçinden sökercesine, öldürürcesine ve hiç sevmemişcesine hırpalıyorsun şu kalbini. Sırf unuttum diyebilmek için yapmadığını bırakmıyorsun kendine. Sahi, unuttum demek gerçekten unutmak mı? Unuttum diyen gerçekten unutmuş oluyor mu ki? Unutmak yalan değil miydi? Bence aşk biterdi ama unutulmazdı. Kalbinin bir köşesinde yaşananlar hep sızlardı. Aşk kanamaya meyilli bir yaraydı. Çoğu zaman aşk pişmanlıkla terk edilişin ardından depreşirdi.
Sana şimdi ''Ben sensiz hiç bir şey göremiyorum. Ayrılığıda vazgeçişinide göremiyorum. Hayatıma kattıkça katanım nerede? Bazı şeyler ister istemez bitmesin, yeniden başlasın istiyorum. Anlıyorsun ama anlamamış gibi davranıyorsun. Her seferinde canı yanan ben oluyorum. Beni sevmeyi neden beceremiyorsun? Halbuki ben sensiz sevdalı olmak değil seninle sevdalı olmak istiyorum. Kalbimin bir köşesinde sızlama gel beraber yokluğu sızlatalım istiyorum.'' demek istiyordum. Hemde çok fazla. Ama aşığım aptal değil. Gelmeyeceğini biliyorum boşu boşuna gururumu önüne sermek istemiyorum. Aşk hakkaten pişmanlığın ardından depreşirmiş. Pişmanlığımı kendi kendime yaratıyorum. Bu yüzden bana dönmeni istemiyorum. Evet ölmek güzel mi bilmiyorum, sadece şu an çok istediğim bir şey. Çünkü yaşadığım saçmalıklar kadar acı değildir. Ama bu bir kısır döngü. Canım yandı yaramı sardın. Senden önceki acımı unuttum. Şimdi yine canım yanıyor. Öyle alıştım ki. Artık yaramı saracak ve sonrasında o yarayı kendi elleriyle açacak aşağılık ve aciz birini hayatımda istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder