Kafamda bir silah sesi yankılanıyor...
Sonra gözümü açıyorum ve kendimi kalabalığın içinde, sohbetin ortasında, nerede olursa olsun yoğun duygulara dalmış halde buluyorum. Ölmediğimi fark edip,hayal kırıklığına uğruyorum. Keşke hayaller ile gerçeklerin yerini değiştirebilseydik. Keşke en büyük hayalim kafama bir silah dayayıp hayatıma son vermek olmasaydı. Ama seni içimden ancak böyle söküp atabilirim, sende biliyorsun, öyle değil mi?
Ben artık yapamam. Beni sevmeyen bir adamı kalbimde saklayamam. Zedelenmiş ruhumu bu denli kestirip atamam. Kendi ağıtımı ellerimle yazamam. Hüznümü hicran ile boğamam. Gökyüzünden dar ağacı yapıp daha fazla kalbimi sallandıramam. Elleriyle kalbimi söküp alan adamın ellerini öpüp koklayamam. Bunca yaranın içinde zamanı dönüp dolaşıp sana harcayamam. Yılmış benliğimi aç ruhuna sunamam.
Sana ölen bir kadın yok artık. Ki buralarda ölü bir kadında yok artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder