Gidip gelmeyene, arayıp sormayana kaç kadeh kaldırdım hatırlamıyorum.
Doluyorum, taşamıyorum.
Hayallerim sana tosluyor.
Seninle ilgili kurduğum hayallerin önündeki engel bile sensin. Kocaman, kaskatı bir duvarsın. Yıkamadığımı anladığım günden beri sessizce önünde oturuyorum.
Buralar bildiğin gibi değil. Bildiğini sandığın gibi hiç değil. Burası benim yaman duygularımın sığ şehri. Burası yavan ruhumun bitik nehri. Burası senden bana kalan ölü bir şiir antolojisi.
Öyle sevgi dolu bir sevgisizdin ki..
Herşeyin önünde dimdik durup kendine yenilenler toparlanabilir mi?
Aynaya her baktığında kendini lanetleyenler kötü günleri telafi edebilir mi?
Enkazdan gökdelen diken biri herşeye baştan başlayabilir mi?
Helak olanlardan başlayayım anlatmaya.
Kendimden, kalbimden, bendeki senden.
Muazzam bir ızdırap içindeyim. Gittiğinde bitirdiğini zannettiğin duygu benim için yeni başlamıştı. Keşke kalbimi söküp gitseydin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder