Bir kerecik daha sarılabilsem sana? Çok mu şey istiyorum? Bir kerecik daha kokunu içime çekerek omuzunda yatabilsem?
Zaten ben sana hiç doya doya sarılamadım ki. O omuzlarda yerim yok. Hiç olmadı. Geldim ve geçtim.
Hemde tam iki buçuk yıl önce geçtim. Ve bugün hala sana, hep sana. Hala yolumun kesişemeyeceği bir adama.
Az önce yine yatağımda ağlaya ağlaya dönmen için dua ederken buldum kendimi. İki buçuk yıldır hala aynı kırık umutla.
Sonra nefesim kesildi, yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Yine bilinçsizce sayıklarken buldum kendimi. Aynaya baktım ve kendime o kadar yabancı geldim ki. Kendimi tanımak için kaç dakika aynaya baktığımı hatırlamıyorum.
Kendime gülümsedim, bu ben değildim. İlk defa delirmekten bu kadar endişelendim. Yere yığılıp birde kendim için ağladım. Bugüne kadar nasıl dayandım, hayret.
Biliyor musun, omuzuna bir kere daha yatsam hepsi geçecek. Başka bir kadına ait olan omuzlarına.
Ama ben hala sana...
Sevemeyeceksen keşke öldürseydin.
Aklım başımda değil. Hiç bu kadar yıkık hissetmemiştim. Bunu yerine başka bir adam koymaya çalışıp imkansız olduğunu anladığımda farkettim.
Senin acın benim kaderimken, ben senin kaderin değilim. Ne acı, başkasının çocuğunu taşırken bile seni seveceğim.
Susarak çıldıracak daha çok iki buçuk yıl var önümde. Acımadın, keşke öldürseydin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder