'Sen hiç ağlama o tipe gitmez çünkü' diyen bir adam bile ardına bakmadan gidebiliyorsa, ağlatabiliyorsa ve kıyabiliyorsa ömür boyu mutluluk diye bir şey yok değil mi? Çünkü sen varken her şey çok güzel, sen yokken her şey bir hiç. Ve bu hiç ne zamandır benimle bilmiyorum. Sahi ne zamandır yoksun? Ne zamandır unutturmuyorsun kendini? Ne zamandır gitmek bu kadar basit oldu? Ben unutamıyorum ve bekliyorum. Biliyor musun artık kahve fallarımdan, burç yorumlarımdan bile çıkmıyorsun. Aslında bayağı bildiğin yoksun ama ben kabullenemiyorum işte olmayışlarını. Çünkü biliyorsun işte bizim hayallerimiz vardı. Sevmemiz gereken bir biz vardık. Sonra sen gittin çünkü ortada 1 aşk 2 Dünya vardı. Biz birbirimize dikiş tutturamadık. Dünyana hiç bir zaman beni almadın. Severdin bilirdim ama sanki en yakınında olmama rağmen en uzağındaydım. Neyse zaten sonra bitti her şey. Sen bitirdin. Hemde öyle bir bitirdin ki ardında sadece bin bir soru bıraktın. Senden uzak kalınca daha mutlu olurum sandın. Sana bağlanmamam gerek sandın. Halbuki ben sana yıllardır bağlıyım. Yokluğunda her an aklımda varsın, sorularıma cevap bulamadığım için kafamda bin bir felaket fikir kuruyorum. Biliyorum kendimi üzüyorum ama elimde değil. Senden sonra herkes dikkat dağınıklığım olduğunu söylemeye başladı. Aklımda sen varsın, adınla boğuluyorum bilmiyorlar. Bunu sadece ben biliyorum, bilsen ve hissetsen dönerdin değil mi? Sahi eskiden birimiz üzüldüğünde diğeri hissederdi. Artık gerçekten hissetmiyor musun? Sensiz nefes alamadığımı, beynimin uyuştuğunu, gözlerim şişene kadar ağladığımı hissetmiyor musun? Hani ufukta görünen bendim? Hani ölmezsen bir daha hiç gitmezdin? Neden yoksun o zaman? Bensizliğe nasıl dayanabiliyorsun? Ben sensiz yaşayamıyorum bile. Bana neler yaptığının farkında mısın? Halbuki çare basit. Geri dün, seviyorum de, bir daha hiç gitme. Sensizliğe çare yok çünkü. Sensiz sensizliğe çare yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder